Sightseeing, surfing, Sydney!

Daar zijn we weer! Na bijna twee weken radiostilte leek het ons wel een goed idee om jullie op de hoogte te brengen van wat we allemaal hebben uitgespookt. De afgelopen twee weken hebben we in Sydney doorgebracht. Omdat we ruim 3 dagen niet hadden geslapen op de heenreis, hebben we niet echt last gehad van een jetlag. Toch proberen we het nog even rustig aan te doen, voordat het echte rondreizen begint. Meestal werkt Marit ’s ochtends aan school terwijl Wietske uitslaapt, en er zijn tot nu toe gelukkig nog maar een paar dagen geweest waarop we echt op tijd op moesten staan.​

Op zaterdagavond 13 februari gingen we naar een vuurwerkshow in Darling Harbour, zo’n tien minuten lopen vanaf ons appartement. Het was mooi, maar we irriteerden ons vooral aan alle mensen die bij ieder knalletje “ohhhhh” en “ahhhhh” riepen.

Op Valentijnsdag gingen we met de veerboot naar een van de bekendste stranden van Sydney: Manly Beach. Dit zou normaal gesproken 14 dollar kosten voor een retourtje, maar op zondag kost het maar 2,50 dollar, dus we hebben weer wat geld bespaard! De tocht op de veerboot, die ongeveer een uur duurde, was een attractie op zich, want we voeren langs allerlei bezienswaardigheden: onder de Harbour Bridge door en vlak langs het Opera House, en daarna door de haven langs allerlei stranden richting de zee. Eenmaal aangekomen op Manly Beach was het al best laat en verschuilde de zon zich helaas achter de wolken. Desalniettemin konden we niet wachten om onze eerste duik in de Stille Oceaan te nemen, en vol enthousiasme liepen we het water in. We hadden nog geen twee stappen gezet en ineens werd over het hele strand omgeroepen dat we niet verder mochten. Pas toen we beschaamd terugliepen naar onze handdoeken zagen we de bordjes dat er in dat gedeelte niet gezwommen mocht worden, oeps…

De volgende dag begon met iets minder leuks: we moesten naar de bank. Omdat we hier op een werkvisum verblijven, moeten we een Australische bankrekening openen. We werden echter beleefd weggestuurd met de boodschap om later op de dag terug te komen. Daarom zijn we eerst naar een tentoonstelling in de State Library of New South Wales geweest, en daarna naar de daaraan grenzende Royal Botanic Gardens. We hebben een hele tijd door de botanische tuinen gelopen en kwamen vervolgens uit bij Mrs Macquarie’s Chair, een schiereilandje in de haven met een prachtig uitzicht op de Harbour Bridge en het Opera House. Daar hebben we een hele tijd in het gras gelegen en toeristen uitgelachen. Vervolgens zijn we, na uiteraard weer eens verdwaald te zijn, teruggelopen voor de bank. Meteen weer weggestuurd want we moesten een Australisch telefoonnummer hebben, dus we hebben een of ander geval gekocht dat waarschijnlijk nog uit de Prehistorie stamt. Gelukkig is alles uiteindelijk (hopelijk) goed geregeld en konden we naar huis.

Op dinsdag 16 februari ging de wekker in alle vroegte, want we gingen naar de Blue Mountains, een groot gebergte dat net achter Sydney ligt. Uiteindelijk zijn we iets te lang blijven liggen, waardoor we moesten rennen naar het treinstation. Helaas was het voor niets, want de trein was al weg toen we aankwamen en we moesten een uur wachten op de volgende. Het was zo’n twee uur rijden naar onze eerste stop in de Blue Mountains: het dorpje Wentworth Falls. We deden er ongeveer een uur over om naar de gelijknamige waterval te lopen die hier was. We wilden nog helemaal naar de onderkant van de waterval lopen (het wandelpad kwam uit op ongeveer de helft), maar het was veel te ver en we hadden nog meer gepland voor die dag, dus besloten we weer terug te gaan naar het station. Deze keer gingen we via een andere route, niet door een woonwijk zoals op de heenweg, maar over een klein paadje door de natuur. Het was echt prachtig, en onderweg konden we af en toe van het pad afwijken naar kleine verborgen watervalletjes. Eenmaal terug in het dorp bleek dat we de trein naar onze volgende bestemming, Katoomba, op 5 minuten hadden gemist, waardoor we wéér een uur moesten wachten. Net buiten Katoomba ligt waarschijnlijk het bekendste beeld van de Blue Mountains: the Three Sisters. Drie rotsformaties die achter elkaar aan een berg hangen. Dit is zo beroemd omdat het natuurlijk heel erg mooi is om te zien, maar ook omdat er een Aboriginal legende achter zit, over drie zussen die verliefd werden op drie broers van een andere stam, en tijdens de oorlog die daardoor ontstond door een tovenaar in steen werden veranderd. Met een mega steile trap konden we naar de eerste Sister toelopen. We wilden eigenlijk nog een andere waterval bezoeken, maar het pad was heel onduidelijk aangegeven en we wilden niet verdwalen. We zijn dus maar teruggelopen naar het treinstation, waar we voor de derde keer onze trein op een paar minuten misten…

Op woensdag werden we vermoeid en met zere voeten van de vorige dag wakker. We besloten daarom om rustig aan te doen. We zijn naar een gratis tentoonstelling in het Australian National Maritime Museum geweest in Darling Harbour en hebben de rest van de middag op ons gemakje door de stad gewandeld.

De volgende dag gingen we naar een park bij ons in de buurt genaamd Barangaroo, waar we een hele tijd in het gras hebben gelegen. Vervolgens zijn we over de Harbour Bridge naar de andere kant van de stad gelopen. Voor een paar dollar konden we omhoog in één van de pylonen van de Harbour Bridge, waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad. Eenmaal aan de andere kant zijn we langs Luna Park gelopen, een permanente kermis die nu helaas dicht was. We hebben een tijdje in het gras gelegen in een parkje met uitzicht op de haven (waar we op een strandje een hele grote dode rat zagen, ieeeel), en zijn toen teruggelopen naar huis.

Vrijdag 19 februari was de verhuisdag: we gingen vanuit onze Airbnb naar een hostel aan de andere kant van de stad, waar we tot maandag zouden blijven. Van Nathan en Abi mochten we zo laat weggaan als we wilden, dus daar hebben we goed gebruik van gemaakt. De tocht naar de hostel was een hel: we moesten bijna een uur door de brandende zon lopen met zowel aan de voorkant als aan de achterkant een enorme rugzak. Eenmaal aangekomen bij de hostel werd aan ons gevraagd of we het erg zouden vinden om in plaats van de vierpersoonskamer die we hadden geboekt, een tweepersoonskamer te krijgen voor hetzelfde geld (daar betaal je normaal bijna het dubbele voor). Nou, natuurlijk niet! We hadden dus onze een privé kamer met een eigen koelkast en een badkamer die we maar met één andere kamer hoefden te delen.

Op zaterdag hebben we goed gebruik gemaakt van het gratis ontbijt in het hostel. We zaten met een aantal Duitsers aan tafel, de eerste mensen waren die we tot nu toe hebben ontmoet, die niet dachten dat we Duits waren. We zijn naar de Royal Botanic Gardens gegaan, en hebben daar een gratis tour in het Government House gedaan. We konden het bijna niet doen, omdat Wietske geen identiteitsbewijs bij zich had. Gelukkig had ze nog een foto van haar rijbewijs op haar mobiel, en konden we toch nog meedoen. De tour was iets anders dan we hadden verwacht: de gids was een heel oud vrouwtje genaamd Betty en de enige anderen die de tour deden waren twee bejaarde dames uit de Verenigde Staten. Het was een beetje apart, maar wel interessant. Daarna zijn we naar het Opera House gelopen, want die hadden we nog niet van dichtbij bekeken. Toen hebben we in de botanische tuinen rondgehangen totdat het begon te regenen.

Op zondag was het openbaar vervoer weer 2,50 dollar, dus zijn we met de trein naar het beroemdste strand van Sydney gegaan: Bondi Beach. Er hingen dreigende zwarte wolken boven de zee, maar we gokten erop dat het goed zou komen. Net toen we onze handdoeken hadden neergelegd, begon het te regenen. Vanwege de dreigende wolken hadden we een enorme stortbui verwacht, maar het werd een miezerig buitje dat nog geen kwartier duurde, waarna de lucht de rest van de middag strakblauw was. We hebben de hele middag op het strand gelegen en gezwommen, maar pas toen we terug waren in de hostel zagen we pas dat we ontzettend verbrand waren. Onze witte Nederlandse huid was blijkbaar niet bestand tegen de Australische zon…

Maandag 22 februari moesten we er vroeg uit, want we gingen voor 3 dagen op surfkamp! We hadden enorme stress omdat we om kwart voor 8 weg wilden, maar er niemand kwam opdagen bij de receptie tot kwart over 8. We hebben ons gehaast om bij het centraal station te komen, maar we waren gelukkig nog op tijd. We gingen met de trein naar Gerringong, een plaatsje zo’n 200 kilometer onder Sydney. Daar werden we opgehaald met een bus en naar het kamp gebracht. Na een introductie en een lunch was het tijd voor onze eerste surfles! We zaten in een groep met alle mensen van 3 dagen, en we leerden de veiligheidstekens en natuurlijk de ‘shaka’, hét handgebaar van de surfers. Toen was het tijd om het water op te gaan! Het ging best goed, en het geeft echt een super gevoel als het je eindelijk lukt om op je surfplank te staan. ’s Avonds hebben de kaartspellen gespeeld met mensen van over de hele wereld, Belgen, Amerikanen, Duitsers, Zweden, Australiërs en nog veel meer. We hebben zelfs een Nederlands meisje uit Friesland ontmoet, dus Wietske kon de hele avond Fries met haar praten!

De volgende dag hadden we zowel ’s ochtends als ’s middags een les van 2 uur. De les in de ochtend ging bij ons beiden niet zo goed, maar dat hebben we ’s middags weer goed gemaakt, want toen ging het wel goed en konden we zelfs een paar trucjes doen die we hadden geleerd. Die avond hadden we weer veel lol met allerlei mensen uit verschillende landen.

Op woensdag de 24ste moesten we meteen na de surf les uitchecken uit de huisjes. Na de lunch moesten we afscheid nemen van alle mensen die we de afgelopen dagen hadden ontmoet, die bijna allemaal het 5-daagse kamp deden, en daarna zijn we met de trein terug naar Sydney gegaan.

Dat is dus wat we de afgelopen twee weken hebben gedaan. Sorry dat het zo’n enorm verhaal is geworden, we hebben al zo veel meegemaakt de afgelopen twee weken dat het voelt alsof we al maanden weg zijn. Gisteren zijn we met de nachtbus naar Byron Bay gegaan, en wat we hier allemaal gaan beleven gaan we jullie hopelijk snel vertellen!